چکيده

با توسعه ارتباطات و دسترسي ها رابطه روستا و شهر در چند دهه اخير تحولات زيادي را تجربه كرده است كه يكي از اين تحولات با انتقال سرمايه در قالب سرمايه‌گذاري خانوادگي در مناطق روستايي تحت عنوان بازگشت سرمايه به روستاها مرتبط است. هدف اين مقاله بررسي نقش سرمايه‌گذاري خانوادگي در توسعه فعاليتهاي كشاورزي و تاثير آن در بهبود شاخصهاي توسعه روستايي در روستاي كامشكان (شهرستان بوئين‌زهرا) است. داده‌هاي مورد نياز با استفاده از روشهاي پيمايشي مبتني بر تكميل پرسشنامه به صورت تمام شماري گردآوري شده است. به منظور تحليل داده‌ها از آزمون رتبه‌اي فريدمن و T تك نمونه‌اي استفاده شده است. نتايج حاصل از تحليل آماري نشان دهنده تاثير مثبت سرمايه‌گذاري خانوادگي با منشاء شهري در فعاليتهاي كشاورزي در روستاي نمونه است به طوري كه بيشترين تغييرات معنادار را در بهبود شاخص‌هاي توسعه روستايي بويژه در مولفه‌هايي از قبيل بهسازي مسكن و كيفيت كالبدي و متنوع‌سازي منابع درآمدهاي خانوار ايجاد كند و كمترين تاثير آن در مولفه مالكيت عوامل توليد خانوارهاي روستايي ديده مي‌شود. به عبارت ديگر، تحليل ميانگين عددي از ديدگاه ساكنين دائمي روستا (با فرض مطلوبيت عددي 3) نيز بيانگر تغييرات معنادار در ابعاد بهسازي مسكن و كيفيت كالبدي محل زندگي، متنوع‌سازي منابع درآمد خانوار، تامين نيازهاي ضروري و استفاده از فناوري‌هاي جديد كشاورزي است و تنها اين تغييرات در مولفه مالكيت عوامل توليد كشاورزي معنادار نمي‌باشد.