چکيده

  آنچه که بیشتر در فرایند های آموزشی مورد توجه قرار دارد تکیه بر بهره هوشی به عنوان عامل موثر در رشد و پیشرفت دانشجویان است و مباحثی همچون هوش هیجانی از نظر به دور مانده است. دو متغیر بهره هوشی و بهره هیجانی به عنوان مکمل یکدیگر در رشد یک دانشجو، توان افزایش بازدهی را در فرایند طراحی دارا هستند. پرورش هوش هیجانی بر اساس پارامترهای متغیر آن این امکان را فراهم می‌سازد تا درک دانشجویان در ارزیابی طرح‌ها افزایش یابد. راه‌کار افزایش مهارت‌های هیجانی از طریق افزودن "معلومات هیجانی" میسر است و آثار آن در افزایش ذهنیت دانشجویان در ادراک و ارزیابی طرح‌ها نمایان می‌شود. آشنایی با دیدگاه مایر¹و سالوی² در این حیطه می‌تواند راه‌گشایی ارزشمند در این ارتباط باشد، بنا بر عقیده مایر هوش هیجانی ((EI³یک نوع ظرفیت روانی برای معنی بخشی و کاربرد اطلاعات هیجانی است. این مقاله بر آن است تا با ارائه زیر ساخت‌های مناسب موجب افزایش معلومات هیجانی شود و در این مسیر داده‌های مورد نظر با تاکید بر تراز درک احساسات جمعی بیان خواهد شد که محصول آن در فرایند آموزشی موجب ارتقاء درک دانشجویان از فضاهای جمعی می‌شود. این مهم با ایجاد رابطه‌ای دوسویه میان تراز درک احساسات جمعی از هوش هیجانی و افزایش درک دانشجویان در فرایند طراحی تبیین می‌شود تا بسط معلومات دانشجویان موجبات پرورشی در سطوح برتر را فراهم آورد. به یقین در صورت ارتقاء این نگرش به عنوان مبنای امر پرورش در آموزش معماری می‌توان رشد ارزیابی دانشجویان در کیفیت طرح‌ها را انتظار داشت. کلمات کلیدی:  هوش هیجانی، ارتقاء طراحی، آموزش معماری، درک احساسات جمعی، هوش و قوه ادراک