چکيده

خلاصه مقاله: روند پيوسته اي كه معماري بومي ايران طي چندين سده بافرازونشيب هايي ولي با حركت كلي روبه جلو درجريان بود طي چندين دهه اخير و خصوصا با شروع جريان نوگرايي درايران كه منبعث ازجريان تحولات انقلاب صنعتي اروپا دچار وقفه و گاها حتي افوق نيز گرديد باورود تكنولوژي به ايران كه دروهله اول فقط پوسته و قسمت ظاهري آن مدنظر طراحان و نوگرايان بود بناهايي درگوشه و كنار اين سرزمين كهن داراي الگوهاي با ارزش معماري بوجود آمد كه نه تنها تكنولوژي درآن بصورت حقيقي بروز نيافت بلكه اين الگوهاي كهن و داشته هاي تجربي معماري سنتي نيز با اشتياث فراواني كه به تكنولوزي و معماري برخاسته ازآن بود ناديده گرفته شدند ماهيت تكنولوژي خاصيتي كه معماران مدرن را آنچنان شيفته خود كرد كه تمامي امال و ارزوهاي خود را با تكنولوژي تحقق يافته تلقي كردند اما گذشت زمان پرده ازناكامي هاي صرف تكنولوژي برداشت و باعث جرقه هاي اغازين معماري پست مدرن گرديد اين مقاله برآن است تا با بررسي نحوه اثرگذاري تكنولوژي درمعماري بنهاي نو ايران راه كارهاي دستيابي به معماري پايدار را ارايه نمايد بناهاي نويني كه ضمن بهره مندي ازتكنولوژي هاي نوين هويت ايراني خود را دارا باشند روش مورد استفاده دراين پژوهش تحليلي توصيفي بوده و ازنمونه بناهاي موفق كه تكنولوژي و فن اوريهاي نوين درآنها به بروز يك معماري پايدار اجتماعي فرهنگي اكولوژيكي و ... منجر شده است استفاده ميگردد كلمات كليدي: تكنولوژي، معماري پايدار، بناهاي نو، هويت