چکيده

  خلاصه مقاله: فرهنگ عاملي است كه در شكل گيري كالبد و كاربرد فضاي معماري بسيار تاثيرگذار است و در واقع شكوفايي آن در اين قالب به شكل گيري فضاهاي معماري مي انجامد و پس از آن با ايجاد شرايط رفت و برگشتي تاحدودي مي توان در راستاي تداوم فرهنگي و ايجاد فرهنگ غالب گام برداشت كه پايداري فضاي معماري از آن منتج مي شود. ترتيب اين معادله براي ايجاد كالبد مقبول و پايدار، اجتناب ناپذير است و در غير اين صورت باكالبد و كاربري هاي بي هويتي مواجه خواهيم شد كه عموما نتايج رضايت بخشي حاصل نمي كنند. اين به معناي نقض كامل ايجاد فضاهاي جديد به منظور پيش برد اهداف جامعه نيست بلكه با ايجاد فضاهاي جديد به شكلگيري فرصت هاي مطلوب براي تسهيل فعاليت هاي اجتماعي مي انجامد. حال با توجه به اين مفهوم، اين يادداشت به تعريف پايداري فرهنگي و تاثيرات كالبد فضاهاي جديد شهري در تداوم اين پايداري و متقابلا پايداري كالبدمعماري مي پردازد و نقش ساختمان ها و محدوده هاي تاريخي را به عنوان عضوي كه با هردو مفهوم در ارتباط است، در تعيين محدوده شرايط و ضوابط اين تعاريف به طور خاص بر كالبدهاي جديد، مورد بررسي قرار خواهد داد. كلمات كليدي: پايداري اجتماعي، تداوم فرهنگي، بناهاي فرهنگي.