Abstract

پژوهش ها حاکي از آنند افرادي که اضطراب زيادي در مورد شکل اندام خود دارند،‏ کمتر از ديگران ورزش مي کنند و در صورت مبادرت به ورزش،‏ اغلب با انگيزه هاي بيروني اقدام به اين کار مي کنند. با توجه به شيوع اضطراب اجتماعي اندام و تأثيرگذاري منفي نيرومند آن بر انگيزة مشارکت در تمرينات ورزشي،‏ مطالعة اين عامل و نحوة تعامل آن با ويژگي هاي شخصيتي از نظر اثرگذاري برانگيزة مشارکت در تمرينات ورزشي ضروري مي نمايد. براين اساس،‏ هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير ميزان اضطراب اجتماعي اندام بر نوع انگيزة افراد براي انجام تمرينات ورزشي و تعيين نقش عزت نفس در اين ميان است. به اين منظور 265 دانشجوي دانشگاه زنجان (156 دختر و 109 پسر) به صورت خوشه اي نمونه گيري شده و دفترچه اي متشکل از مقياس اضطراب اجتماعي اندام،‏ مقياس عزت نفس روزنبرگ،‏ مقياس انگيزش ورزشي و اطلاعات جمعيت شناختي را تکميل کردند. نتايج نشان داد که انگيزه هاي بيروني براي ورزش کردن در نزد افراد دچار اضطراب زياد بيش از افراد دچار اضطراب کم است (017‎/0=P)‎. همچنين ميزان بي انگيزگي در آزمودني هاي دچار اضطراب زياد بيشتر از افراد ديگر است (008‎/0=P)‎. علاوه بر اين،‏ معلوم شد تعامل زيادي بين اضطراب اجتماعي اندام و ميزان عزت نفس هر فرد از نظر اثرگذاري بر انگيزة ورزش وجود دارد (019‎/0=P)‎. در مجموع،‏ نتايج حاکي از آن است که اضطراب اجتماعي اندام نقش مؤثري در تعيين نوع انگيزة فرد براي انجام تمرينات ورزشي دارد.