چکيده

چکيده: اين مقاله به روش تجربي به بحث و بررسي درباره اصول اخلاق كاربردي در رانندگي مي پردازد. بخشي مربوط به مشاهدات تجربي از بداخلاقي هاي رانندگان و نقض اصول اخلاقي توسط آنان، بخشي ديگر با روش توصيفي- تحليلي به تبيين و تحليل اصول اخلاق كاربردي در رانندگي براي اصلاح اين بداخلاقي ها، پرداخته است. به نظر مي رسد، بخشي از بداخلاقي هاي موجود در رانندگي، ناشي از نگاه صرفاً قانوني و نه اخلاقي به رانندگي است. بخشي نيز به علت غفلت و بي توجهي به اصول اخلاقي است. از اين رو، ضروري است راهنمايي و رانندگي و متوليان فرهنگي براي تغيير نگرش رانندگان به رانندگي، از نگاه صرفاً قانوني به نگاه اخلاقي تلاش كنند. رعايت چند اصل اخلاقي مهم در رانندگي ضروري است: پرهيز آزار و اذيت ديگران به وسيله ايجاد سرو صدا، بوق زدن هاي غير ضروري، پارك دوبله و ايجاد راه بندان، لزوم جبران خسارت هاي مادي و معنوي در تصادفات، پرهيز از بد زباني، نيكي و كمك به ديگران، خويشتنداري و صبوري. پيشنهاد مي شود متوليان امور رانندگي، آموزش اصول اخلاقي رانندگي را در كنار آموزش مهارت هاي رانندگي اجباري كنند.   کليدواژگان: اخلاق كاربردي، رانندگي، بايدها، نبايدها.