چکيده

اهميت آب در مناطق خشک و نيمه خشک منجر شده است تا در مصرف آن برای اهداف کشاورزی دقت زيادی به عمل آيد. از اين رو مفاهيمی در ارتباط با مديريت آب از جمله دامنه رطوبتی بدون محدوديت،( NLWR) ، و با حداقل محدوديت (LLWR) ارائه شده است. مطالعات مختلفی برای اصلاح حدود مربوط به اين مفاهيم صورت گرفته است. در مطالعه حاضر يکی از دو حد بالايی مفهوم LLWR در رابطه با تهويه در دو نوع خاک لوم شنی و لوم رسی برای گياه ذرت با استفاده از پارامترهای تبخير و تعرق در طول دوره رشد گياه، عملکرد و WUE در مکشهای مختلف رطوبتی(20،40،60،80،100،120سانتی‌متر) بررسی شد. مطالعه حاضر در طی دو سال کشت گلخانه ای و در 6 تيمار برای دو نوع خاک لوم شنی و لوم رسی انجام گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد که ميزان تبخير و تعرق روزانه در مکش ماتريک های بزرگتر از 60 و 80 سانتی متر به ترتيب برای خاک لوم شنی و لوم رسی به عدد ثابتی می رسد. عملکرد و WUE نيز در همين مکش ها بيشترين مقادير را دارند. ميزان رطوبت متناظر با اين دو مکش (60 و 80) به ترتيب برابر0/47و 0/52 و ميزان تخلخل تهويه‌ای آنها0/04 و0/06 به ترتيب برای خاک لوم شنی و لوم رسی بود. که اين مکش ها به عنوان بالاترين حد LLWR و بالاترين WUE در گياه ذرت پيشنهاد گرديد. مطالعه حاضر نشان داد که تخلخل تهويه 10 درصد نمی تواند به عنوان آستانه محدوديت تهويه برای ذرت کاملا صحيح باشد.