چکيده

زمينه و هدف: مکان‌يابی بهينه مراکز درمانی، دسترسی افراد به خدمات درمانی را تسهيل کرده و عدم توزيع متناسب مراکز درمانی، افزايش روزافزون مشکلات شهروندان در دسترسی به اين مراکز را به دنبال دارد. هدف عمده اين پژوهش، ارزيابی نحوه‌ی توزيع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از اين خدمات در منطقه‌ی مورد مطالعه است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه، يک مطالعه‌ی موردی است که در منطقه 11 شهر تهران انجام شده است. داده‌های اين مطالعه در قالب نقشه جمع آوری و با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبی در محيط GIS تحليل شده‌اند. نتايج: در منطقه‌ی مورد مطالعه 10 بيمارستان قرار دارد که 7% از کل بيمارستان‌های شهر تهران را شامل می‌شوند. در ارزش‌گذاری لايه‌های اطلاعاتی، لايه‌ی مراکز مسکونی و لايه‌ی مراکز صنعتی به ترتيب بيشترين وزن (19%) و کمترين وزن (1%) را گرفتند. پس از تحليل سازگاری، نرخ ناسازگاری کاربری‌های مختلف با کاربری درمانی 4% به دست آمد. همچنين با تعيين شعاع خدمت دهي1500 متر، همپوشانی محدوده‌ی سرويس‌دهی بيمارستان‌های موجود مشخص گرديد. نتيجه‌گيری: با تلفيق لايه‌هاي اطلاعاتی بر روی نقشه‌ی نهايی، محدوده‌ی مناسب برای استقرار مراکز درمانی مشخص شد. اين مطالعه نشان داد مکان فعلی اکثر مراکز درمانی منطقه 11 شهر تهران با معيارهاي علمی و ضرورت‌های اين کاربری مطابقت ندارد.