چکيده

این مقاله به بررسی کمی روش‏های مختلف اعمال شرط مرزی عدم لغزش بر روی استوانه ثابت و دوار در چارچوب روش بولتزمن شبکه‏ای، می‏پردازد. بدین منظور، از پنج روش بازگشت به عقب، روش یو خطی و درجه دو و روش بوزیدی خطی و درجه دو استفاده شده است. .  چالش اساسی در  همه این روش‏ها چگونگی محاسبه و میان‏یابی توابع توزیع مجهول در نقاط اویلری پیرامون نقاط مرزی است. نتایج نشان می‏دهد که در شرایط پایدار (20=Re و 40=Re)، حداکثر خطای محاسبه زاویه جدایش 6/7 % و مربوط به روش بازگشت به عقب است، درحالی که در شرایط پایدار، اختلاف معناداری میان ضرایب پسا در روش‌های مذکور مشاهده نمی‌شود. همچنین روش بوزیدی خطی در محاسبه‌ی طول ناحیه جدایش نسبت به روش‏های دیگر دارای خطای بیشتری است (6 % برای 20=Re و 82/8 % برای 40=Re). با افزایش عدد رینولدز و افزایش سرعت بی‏بعد دوران، روش بازگشت به عقب در پیش‏بینی ضریب پسا و در زمان‏های اولیه 78/7>t^* و برای شرایط 2/0=k و 200=Re دچار اختلاف می‏شود، اما با افزایش زمان، این اختلاف کاهش می‏یابد؛ حال آن‌که سه روش یو خطی، بوزیدی خطی و بوزیدی درجه دو، همچنان نتایج مشابهی را ایجاد می‏کنند.