می توانم ببخشم

این که بدیها را با خوبی پاسخ دهیم کار دشواری است یکی از فکرهایی که موقع بخشیدن به ذهن می آید این است که گذشتن ازاشتباهات دیگران روشی برای جسور کردن آنها است با این فکر که نبخشیدن ما درس عبرتی است برای ادب کردن آنها.البته این میتواند توقع بی جایی باشد که به محض ارتکاب یک اشتباه از جانب دیگران آنها را ببخشیم،چون بخشش نیازمند زمان است وفردی که دلخور شده محتاج زمان است تا به تعادل برسد. بااین حال بخشیدن وکم کردن دلخوری،اصلی ضروری برای ادامه زندگیست. طبق نتایج تحقیقات به دست آمده درنقاط مختلف دنیا افرادی که می توانند ببخشند،افسردگی،خشم وفشارعصبی کمتری دارندوامیدشان به آینده بیشتراست. این افراد سیستم ایمنی قوی تری دارند وراحتتراز دیگران به خواب میروند.درست برخلاف آدمهای کینه جو که مستعد ابتلا به مشکلات قلبی-عروقی،دردهای مزمن،اختلال عملکرد عصبی واضطراب وافسردگی هستند.اما رسیدن به درجه بخشندگی کار آسانی نیست ونیازمند تمرین مستمرواعتقاد قلبی است. برای اینکه بتوانیم بخشیدن را تمرین کنیم میتوانیم این راهکارها را به کارببندیم:                                                                                          

1.منتظرعذرخواهی فرد مورد نظرنباشیم چون ممکن است این اتفاق هیچگاه رخ ندهد.وقتی منتظر عذرخواهی نباشیم،این فرصت برایمان پیش می آید که مسايل راازدید فرد مقابل نگاه کرده وبرای لحظاتی خودرا جای او بگذاریم وبه این نتیجه برسیم که رفتاراوازروی نادانی بوده یاازروی ترس یاحتی ازروی علاقه.

2.فهرستی از نام افراد مهم زندگیتان که هنوزازآنها دلخورید تهیه کنید وجلوی نامشان بنویسید ازکدام رفتاروعملکرد آنها دلخورید، به آرامش خود از0تا 100امتیاز بدهید. جلوی نام افراد چند تااز عملکردهای خوبشان را نیز یادداشت کنید. سپس دقایقی به خوبیها وروزهای خوشی که با آن فرد داشته اید تمرکز کنید وتصمیم بگیرید کدام مورد قابل بخشش است. تصورکنید بخشیده اید وسپس احساس ناشی از بخشش خود راجلوی آن بنویسید وسپس به آرامش خود امتیاز بدهید وامتیازها را مقایسه کنید.                                           

3.به نهایت بخشیدن فکر کنید. یعنی بررسی کنید چنانچه فرد مورد نظررا نبخشید چه چیزی عایدتان خواهد شد.                                                                              

ودر آخراینکه ایمان داشته باشیم که با بخشیدن ازشرافکارکینه جویانه خلاص می شویم ودر راهی قرار می گیریم که انتهای آن دستیابی به آرامش برای خودمان است.                   

مرکز بهداشت روان و مشاوره دانشگاه زنجان