خانه  :: اساتید  :: اخبار

میلاد مسعود امام حسن عسکری علیه السلام تهنیت باد
امام عسكري(علیه السلام) ؛ جلوه بديع انسان كامل



امامان معصوم(ع) مظهر زيباي ارزشهاي والاي انساني و تجلي آيات الهي در حيات اجتماعي و سياسي خويشند. صفات متفاوت در اقيانوس وجودي آنان، چنان در يكديگر پيوند خورده كه جلوه اي بديع، از انسان كامل را فراروي عاشقان فضيلت و پاكي قرار داده است.
شبانگاهان ميعاد نيايشها و خلوت خالصانه آنها با معبود هستي و روزهايشان، عرصه گسترده جهاد و نهراسيدن از شبهاي ديجور ستم است. درياي فضيلت اينان مجموعه اي از بيم و اميد، ولايت و برائت، شوق و اندوه، خروش و بردباري، عبادت و جهاد و زهد و مسؤوليت پذيري در مسايل مهم اجتماعي را به منصه ظهور مي رساند. همه اينها در سايه لطف الهي تحقق مي يابد كه همواره جامعه را از وجود آنان بهره مند ساخته است.
پيشواي يازدهم شيعيان امام حسن عسكري(ع) نيز با برخورداري از چنين ويژگيهايي در سال 232 هجري در مدينه، شهر پيامبر(ص) ديده به جهان گشود. سوسن، مادر والا گهر ايشان و بانوي صاحب فضيلت، نهايت تلاش خويش را در پرورش عزيز آسماني خصالش به كار بست تا حجت حق را چنان كه شايسته است، در دامان خويش پرورش دهد.
شكوه و عظمت اين امام همام را احمدبن عبيدا... بن خاقان وزير دربار عباسي در عصر معتمد، چنين ترسيم نموده است: « در شهر هيچ كس از علويان را همچون حسن بن علي بن محمدبن الرضا، نه ديدم و نه شناختم و در وقار و سكوت و عفاف و بزرگواري و كرمش، در ميان خاندانش و نيز در نزد سلطان و تمام بني هاشم همتايي چون او نديدم. بني هاشم او را بر سالخوردگان و توانگران خويش مقدم مي دارند و بر فرماندهان و وزيران و دبيران و عوام الناس او را مقدم مي كنند و درباره او از كسي از بني هاشم و فرماندهان و دبيران و داوران و فقيهان و ديگر مردمان تحقيق نكردم جز آنكه او را نزد آنان در غايت شكوه و ابهت و جايگاهي والا و گفتار نيكو يافتم و ديدم كه وي را بر خاندان و مشايخش و ديگران مقدم مي شمارند و دشمن و دوست از او تمجيد مي كنند.»

شكوه و شجاعت در اسارت

29 سال زندگي پربركت امام حسن عسكري(ع) را مي توان به سه دوره تقسيم كرد: 13 سال نخست زندگي ايشان در مدينه سپري شد. 10 سال دوره دوم در سامرا معطوف به قبل از امامت اين بزرگوار است. دوره سوم حدود 6 سال امامت آن حضرت را شامل مي شود. دوره امامت حضرت عسكري(ع) همزمان با قدرت ظاهري بني عباس است؛ همان خلفايي كه به تقليد هارون در نشان دادن نيروي خود بلندپروازيهايي داشتند.
رخدادهايي كه در عصر آن حضرت به وقوع پيوست، به نحو قابل توجهي از قدرت عباسيان كاست، به گونه اي كه موالي و تركان بر حكومت دست يافتند، اما اين مسأله هيچ گاه فشار، شكنجه و آزار نسبت به امام و يارانش را كاهش نداد.
متوكل در حالي امام را روانه زندان مخوف خويش ساخت، بي آنكه حتي سبب آن كار را براي ديگران بيان كند! عباسيان همواره تلاش مي كردند امام عسكري(ع) را در دستگاه حكومت وارد كنند تا پيوسته مراقب او باشند و او را از پايگاههاي خويش و از ياران و پيروانش دور سازند، بنابراين، آن حضرت نيز همانند پدر بزرگوارش ناچار شد در سامرا اقامت كند و زير نظر باشد.
سه سال از شش سال دوران اقامت امام(ع)، در زندان سپري شد. هر چند حضور اجباري امام حسن(ع) در محله «عسكر» شهر سامرا كه شهرت عسكري را برايش به ارمغان آورد، نوعي زندان شمرده مي شود؛ اما طاغوتيان به اين مقدار بسنده نكردند و بارها حضرت را به زندانهاي مخوف افكندند. بي ترديد، اين زندانها نتيجه مخالفت آن بزرگوار با چهار خليفه عباسي (المستعين با...، المعتزبا...، المهتدي با...، المعتمدبا...) بود؛ چنانكه مرحوم كليني در همين خصوص مي نويسد: امام عسكري(ع) را نزد «علي بن نارمش» زنداني كردند. درباريان به او سفارش كردند بر حضرت سخت بگيرد؛ ولي هنوز يك روز از زنداني شدن امام سپري نشده بود كه وي چنان تحول يافت كه از هيبت و عظمت امام چشم از زمين برنمي داشت. چندي بعد، المستعين، خليفه عباسي، تصميم گرفت حضرت را به قتل برساند. لذا به سعيد دربان دستور داد امام(ع) را به سوي كوفه برده و در راه نابود سازد. اين خبر ميان شيعيان منتشر شد و ضمن نامه اي حضرت را از اين تصميم آگاه ساختند. امام در پاسخ آنان چنين نوشت: من از خدا خواستم اين طاغوت را تا سه روز ديگر از ميان بردارد. دعاي امام به اجابت رسيد و روز سوم تركها المستعين را از خلافت بركنار كردند.

امام يازدهم؛ منبع فيض و سرچشمه علم الهي

امام حسن عسكري(ع) با آنكه بيش از 29 سال عمر نكرد، ولي در مدت شش سال امامت روحاني اسلامي، آثار مهمي از تفسير قرآن و نشر احكام و بيان مسايل فقهي و جهت دادن به حركت انقلابي شيعياني كه از راههاي دور براي كسب فيض به محضر امام(ع) مي رسيدند، بر جاي گذاشت. در زمان امام يازدهم تعليمات عاليه قرآني و نشر احكام الهي و مناظرات كلامي جنبش علمي خاصي را تجديد كرد و فرهنگ شيعي- كه تا آن زمان شناخته شده بود- در رشته هاي ديگر نيز مانند فلسفه و كلام باعث ظهور مردان بزرگي چون يعقوب بن اسحاق كندي، كه خود معاصر امام حسن عسكري بود و تحت تعليمات آن امام، گرديد.
در قدرت علمي امام(ع) كه از سرچشمه زلال ولايت و اهل بيت عصمت مايه گرفته بود- نكته ها گفته اند. از جمله آنكه كندي (ابويوسف يعقوب بن اسحاق) فيلسوف عراقي كه ابونصر فارابي شاگرد مكتب وي بوده است، در زمان امام(ع) به زعم خود، پيرامون متناقضات قرآني (به خيال خود )كتابي تدوين كرد، امام عسكري(ع) توسط بعضي از منسوبان به حوزه علمي او، با او تماس گرفت و كوشش وي را با شكست روبرو كرد و كندي را قانع نمود كه در اشتباه بوده است. كندي توبه كرد و اوراق خود را سوزانيد و بعدها از دوستداران و در صف پيروان آن حضرت درآمد.
مواضع علمي امام عسكري(ع) در پاسخهاي قاطع و استوار در مورد شبهه ها و افكار كفرآميز و بيان كردن حق، با روش مناظره و گفتگوهاي موضوعي و مناقشه ها و بحثهاي علمي، روز به روز شخصيت آن حضرت را بارزتر نشان مي داد و مؤمنان را به شخصيت مكتبي و فكري خود مجهز مي نمود و از سويي پايداري و ايستادگي آنان را در برابر جريانهاي فكري خطرناك، تضمين مي نمود.


ارسال شده در مورخه: 6-10-1396