چکيده

  در بيست سال گذشته، آب فوق بحراني محيط جالبي براي شيمي بوده است. يکي از مهمترين کاريردهاي بررسي شده، تصفيه اکسايشي پساب هاي آبي حاوي ترکيبات آلي است که به تکنولوژي اکسايش آب فوق بحراني معروف است. در اين فناوري آب فوق بحراني به عنوان يک حلال غيرقطبي عمل مي کند. بنابراين ترکيبات آلي غيرقطبي و گازهايی مثل اکسيژن کاملا قابل امتزاج با سيال فوق بحراني مي شوند. در طول فرآيند اکسايش آب فوق بحراني ترکيبات آلي کاملا با اکسيد کننده که عمدتا اکسيژن است در يک واکنش تک فازي واکنش داده و دي اکسيد کربن و آب توليد مي کنند. هترواتم هاي موجود در پسابهاي صنعتي نيز به اسيدهاي معدني تغيير شکل مي دهند. در سالهاي اخير استفاده از کاتاليزورهاي اکسايشي ناهمگن بمنظور کاهش دشواري و سختي شرايط فرآيند اکسايش آب فوق بحراني، افزايش سرعت واکنش و همچنين بهبود اقتصادي فرآيند پژوهش هاي زيادي را به خود جلب کرده است. علي رغم کارآيي بالاي فرآيند اکسايش آب فوق بحراني در تصفيه پسابهاي آلي، توسعه تجاري آن کمتر صورت گرفته است. دليل اول اين مسئله خوردگي راکتور  توسط اسيدهاي توليد شده در طول تصفيه ترکيبات آلي حاوي هترواتم ها می باشد و دليل ديگرجرم بستن و در نتيجه مسدود شدن راکتور که از ته نشيني نمک ها در دماهاي فوق بحراني و چگالي پايين ايجاد مي شود، می باشد. بهمين خاطر تلاش قابل ملاحظه اي در تجاري سازي فرآيند توسط کمپاني هاي فعال در اين زمينه و گروههاي تحقيقاتي در آزمايشگاههاي دانشگاهي و دولتي در طول ساليان متمادي انجام گرفته است.