چکيده

از مهمترین عوامل موثر در توجیه ایمنی و اقتصادي سازههاي زیرزمینی، سیستم نگهداري مناسب است. ارائهي روشی براي مقابله با خطاهاي مهندسی و تجربهي طراحان در طراحی سیستم نگهداري از چالش هاي اصلی است. حفاريهاي زیرزمینی در محیطی با عدم قطعیت بالا اجرا شده و همواره داراي ریسک بالایی هستند. هدف اصلی این پژوهش، بهینهسازي و مدیریت ریسک سیستم نگهداري تونل انحراف آب سد شهریار با رویکرد احتمالاتی است. در این پژوهش، روشهاي عددي المان مجزا (3DEC (و آنالیز قابلیت اعتماد براي برآورد هزینههاي مورد انتظار از شکست تونل و از روش تاگوچی با هدف آنالیز حساسیت فاکتورهاي داراي عدم قطعیت بر ضرایب ایمنی سیستم نگهداري حاصل از 3DEC استفاده شده است. طبق نتایج حاصل، سیستم /1 ×5/1 نگهداري بهینه شامل پیچسنگهاي تزریقی به طول 4 متر به فواصل 5 متر همراه 120 میلیمتر شاتکریت با اندیس قابلیت اطمینان، /1 ، %733/ 2 احتمال شکست و ریسک به ترتیب معادل 112 و 32/70880 دلار در سطح اطمینان 95 %پیشنهاد میشود. همچنین بر اساس آنالیز حساسیت تاگوچی، کاهش و افزایش کیفیت تودهسنگ بر اساس طبقهبندي تودهسنگ RMR ،به ترتیب، باعث افزایش تاثیر پارامترهاي فاصلهداري ناپیوستگی و مدول تغییر شکلپذیري بر پایداري تونل خواهند شد.