چکيده

ایمیداکلوپرید از جمله حشره‌کش‌های رایج برای آفات مکنده در گلخانه‌ها است و به همین دلیل اطلاع از باقی‌ماندة آن روی محصولات ضروری است. در این پژوهش تأثیر مدت زمان انبارمانی بر روند کاهش باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در میوۀ توت‌فرنگی بررسی شد. سم‌پاشی بوته‌های توت‌فرنگی با محلول ایمیداکلوپرید (SC35) با غلظت یک در هزار انجام گرفت. آماده‌سازی نمونه به روش QuEChERS انجام شد که شامل استخراج باقی‌ماندة آفت‌کش با استونیتریل و خالص‌سازی با استفاده از فاز جامد پخش‌شونده بود. برای اندازه‌گیری باقی‌ماندة ایمیداکلوپرید در نمونۀ‌ استخراج‌شده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) مجهز به آشکارساز فرابنفش (UV) استفاده شد. حد تشخیص دستگاهی 12/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود و میانگین بازیابی روش 80/94 درصد محاسبه شد. داده‌ها در دو مدل کینتیکی، مرتبۀ اول و دونمایی برازش داده شد. نتایج نشان داد بهترین مدل برای توصیف روند کاهشی ایمیداکلوپرید مدل کینتیک مرتبۀ اول است. نیمه‌عمر ایمیداکلوپرید در دمای 4-5 درجۀ سلسیوس 48/10 روز محاسبه گردید. میزان باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در اولین روز پس از سم‌پاشی در این محصول 31/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم اندازه‌گیری شد که این مقدار 62/10 برابر بیشتر از حداکثر غلظت باقی‌ماندة مجاز برای این حشره‌کش در توت‌فرنگی (5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تعیین‌شده توسط سازمان کدکس غذایی است. میزان باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در میوۀ توت‌فرنگی پس از 20 روز انبارمانی نیز 36/3 برابر (68/1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) حد مجاز بود. بر این اساس، اگرچه نگهداری در یخچال ماندگاری میوه را بیشتر می‌کند، اما روند کاهش باقی‌مانده بسیار کند می‌شود.