چکيده

در معماري سنتي ايران واژه پيمون در معماري گذشته مشاهده مي گردد، كاربرد اين مفهوم و چگونگي استفاده آن درمعماري سنتي و حتي اهداف چنين كاري قابل تامل و بررسي است. استفاده از پيمون در ساختمان سازي مزاياي بيشماري داشته است، از تنوع در سازما ندهي فضاها گرفته تا مسائل اجرايي و نيارش در ساختمان و حتي آموزش و يادگيري و انتقال به آيندگان خود نيز مفيد بوده است، اين روند تا سالهاي بسياري جزئي از معماري گذشته و سنتي بوده است. با تغيير كردن نوع نگاه به معماري و با پيشرفت هاي تكنولوژيكي، معماري و ساختما نسازي با مسائل جديدي روبرو شده است، در اين بين سازه هاي فضاكار يكي از اين موارد است. مدولارسازي يكي از نكات بسيار مهم در اين گونه از ساز هها است، كه شباهت هايي با پيمون در معماري سنتي دارد، و از مباحث فرمي و زيباي يشناسي گرفته تا انواع بارگذاري و مباحث استاتيكي و ايستايي را تاثيرگذار بوده است و باعث بوجود آمدن تنوع هاي بسياري در اين گونه از ساز هها شده است. در اين پژوهش سعي شده است، مقايس هاي بين پيمون در معماري سنتي و مدولارسازي در سازه هاي فضاكار گردد، تا تفاوت ها و شباهت هاي اين دو موضوع مشاهده گردد و چگونگي تامين نيازهاي مختلف در ساختمان توسط هر يك از اين دو مفهوم در دو عصر و زمان مختلف بررسي شود، و براي اين كار از ريشه ها و نوع نگاه به هستي آغاز شده و با اهداف استفاده آنها ادامه پيدا كرده و در نهايت به اجزا و عناصر آنها منتهي خواهد شد، در انتها با ارائه مدلي عوامل تاثيرگذار فرم، عملكرد و معنا و از سوي ديگر مفص لبندي، انعطاف پذيري و انسجام در فضاي معماري بر مدول را نشان م يدهد. كلمات كليدي: پيمون، معماري سنتي، مدولارسازي، سازه هاي فضاكار