چکيده

      فواید بیشمار زندگی پیاده شهری و لزوم توجه به این امر بر کسی پوشیده نیست. امروزه بسیاری از تئوری های شهرسازی بر ابعاد کالبدی و معنایی فضاهای جمعی، به خصوص فضاهای پیاده و پیاده راه ها تمرکز دارد. حال با توجه به مشکلات عدیده بر سر راه توسعه فضاهای پیاده این پرسش مطرح می گردد که پیاده رو های موجود در حاشیه محور های اصلی شهر ها، تا چه اندازه جهت بهره برداری شهروندان مناسب است؟ آیا از پتانسیل های موجود این فضاهای حد اقلی استفاده لازم به عمل می آید؟       این پژوهش در فرض خود بر این باور است که طراحی نامناسب، عدم رعایت ارتفاع کف توسط ساختمان ها، مشکلات ناشی از ساخت ساز در حاشیه و بدنه خیابان و ... از آسیب هایی هستند که امکان استفاده بهینه از پیاده رو های موجود را از بین برده اند. این مقاله علاوه بر آسیب شناسی موارد فوق به دنبال آن است که با مقاسیه تطبیقی مشکلات موجود، با تجارب مشابه خارجی به استخراج راه حل های قابل استفاده در شهر های کشورمان بپردازد.