چکيده

تأمین امنیت غذایی یکی از مهمترین اولویت‌های راهبردی ملی به شمار می‌رود به طوری که در همه برنامه‌های توسعه و نیز در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی به صراحت مورد توجه قرار گرفته است. دست‌یابی به این مهم در گرو تولید باثبات مواد غذایی است. در این بین سیب‌زمینی از اهمیت ویژه‌ای در الگوی غذایی مردم ایران برخوردار است به طوری که با مصرف سرانه 3/47 کیلوگرم در سال پس از گندم و گوجه‌فرنگی بیشترین سهم را در الگوی مصرف خانوار داراست و در عین حال فاقد واردات است. باتوجه به سیاست‌های کلان اقتصادی و حرکت در مسیر واقعی‌سازی قیمت‌های نهاده‌ها و محصولات، سؤال کلیدی آن است که آیا تولید سیب‌زمینی با واقعی‌شدن قیمت‌ها کماکان قابل توجیه خواهد بود. در پژوهش حاضر برای بررسی این مسأله، مزیت نسبی تولید سیب‌زمینی در استان همدان، نخستین تولیدکننده سیب‌زمینی در ایران، بررسی و تجزیه ‌و تحلیل شد. نتایج محاسبه شاخص‌های هزینه منابع داخلی(DRC)، نسبت هزینه به منفعت اجتماعی (SCB)، و سودآوری خالص اجتماعی(NSP)، نشان داد که استان همدان در تولید این محصول دارای مزیت نسبی می‌باشد. در این پژوهش اطلاعات مورد نیاز از سایت خواروبار جهانی (FAO) و سایر سایت‌های مرتبط با موضوع، برای سال زراعی 90-1389 استفاده شده است.