چکيده

با توجه به بحران کمبود آب، لازم است سیاستگزاران به‌دنبال ارتقای بهره‌وری مصرف آن باشند. در تحقیق حاضر یک الگوی تخصیص یارانه بر اساس مفاهیم پایه‌ای بهینه‌سازی در اقتصاد، تدوین شده است. کاربرد این الگو با به‌کارگیری آن در تخصیص یارانه حق‌بیمه به محصولات زراعی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این الگو فرض ‌شده سیاستگزار به نمایندگی از جامعه به دنبال حداکثرسازی مطلوبیت اجتماعی است که سطح مطلوبیت با افزایش پوشش بیمه‌ای در زمین‌هایی که بهره‌وری آب بالاتری دارند افزایش می‌یابد. در الگوی تدوین‌شده علاوه بر محدودیت بودجه برای پرداخت یارانه، اطلاعات مربوط به تمایلات کشاورزان به پرداخت حق‌بیمه که در تابع تقاضای ایشان منعکس است به عنوان یک عامل تعیین‌کننده، که در مقابل سیاستگزار برای دستیابی به اهدافش قرار دارد، مورد توجه قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد تخصیص بهینه یارانه‌ها منجر به بازتوزیع بودجه در مناطق مختلف تولیدکننده غلات می‌شود و سبب توزیع متعادل‌تر این اعتبارات می‌شود.