چکيده

این پژوهش به منظور بررسی واکنش فیزیولوژیکی چمنهای لولیوم پرنه رقم’بارتوینگو‘ و پوآ پراتنسیس رقم ’باریمپالا ‘ به شوری و نسبت آمونیوم به نیترات در مرحله تندش بذر و رشد اولیه دانهال انجام شد. سطوح مختلف شوری (0 ،20 ،40 ،60 و 80 میلی مولار کلرید سدیم) در محلول غذایی نصف غلظت کوئیک (محلول غذایی استاندارد) حاوی 6 میلی اکیوالانت در لیتر نیترات و چهار سطح آمونیوم (0 ، 25/0 ،5/0 و 1 میلی اکیوالانت در لیتر) اعمال شد. به طور کلی در هر دو گونه شوری سبب کاهش درصد و سرعت تندش بذر، طول ریشه و شاخساره و میزان کلروفیل شد. میزان پرولین و مالون دی آلدهاید شاخساره با افزایش شوری افزایش یافت. صرف نظر از شوری، اثرهای میزان آمونیوم قابل توجه نبود ولی برهمکنش شوری و میزان آمونیوم نشان داد که در هر دو رقم در غلظتهای بالای نمک افزایش میزان آمونیوم سرعت تندش بذر، طول ریشه و شاخساره و میزان کلروفیل را کاهش و میزان پرولین و مالون دی آلدهاید را افزایش می دهد. در صورتی که در محلول غذایی بدون نمک و یا غلظت های پایین آن، تفاوت معنی داری بین سطوح مختلف آمونیوم دیده نشد و در برخی ویژگی ها اثر عکس غلظت های بالای نمک مشاهده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، در تغذیه این دو رقم چمن استفاده توأم از آمونیوم و نیترات (مطابق با فرمول غذایی کوئیک) بهترین رشد را در بر دارد، اما در غلظت های بالای نمک باید میزان آمونیوم را به نسبت کاهش داد.