چکيده

ذرت‌ یکی از مهم‌ترین فرآورده‏های زراعی است و با توجه به نقش اصلی آن در تولید روغن، محصولات پروتئینی و صنایع غذایی نقش استراتژیکی در تأمین امنیت غذایی و دست‌یابی به اهداف سیاست‌های اقتصاد مقاومتی دارد. با این وجود سطح زیرکشت و میزان تولید این محصول در ایران در حدی که جوابگوی نیازهای کشور باشد نیست. ایران با وارداتی در حدود 6/3 میلیون تن هفتمین واردکننده ذرت دانه‌ای در جهان است. بنابراین، توسعه سطح زیرکشت و افزایش تولید این محصول به منظور جایگزینی واردات از اولویت بالایی برخوردار است. با این وجود، توسعه کشت هر محصولی زمانی امکانپذیر و قابل توجیه است که تولید آن دارای مزیت نسبی باشد. به طوری که بازده تولید آن جبران هزینه فرصت منابع کمیاب کشور را نموده و پایداری تولید آن بدون حمایت‌ها و مداخلات دولت در بازار تأمین شود. در این مطالعه برای بررسی مزیت نسبی ذرت دانه‌ای از روش ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) استفاده شده است. نتایج حاصل از شاخص هزینه منابع داخلی (DRC) برابر 999/0 نشان می‏دهد استان قزوین در تولید ذرت دانه‌ای در مرز مزیت نسبی قرار دارد. نتایج شاخص سودآوری خالص اجتماعی (NSP) برابر 12499 ریال نشانه سودآوری اندک فعالیت است.