Abstract

  يكي از حالات دمايي، دماهاي بالا و رخداد روزهاي گرم است. مطالعه ي ر و زه ا ي گ ر م و س ا ز و ك ا ر ه ا ي ج  و ي توأم با اين رويداد با توجه به اهميت اين حالت دما، ضرورتي اجتناب ناپذير است. در پژوهش حاضر تلاش شد تا روزهاي گرم فراگير ايران، شناسايي، طبقهبندي و تحليل شوند. به اين منظور از دو پايگاه داده استفاده شد. اول پايگاه داده شبكهاي دماي بيشينه ي كشور، اين دادهها حاصل ميانيابي مشاهدات روزانه از ابتداي سال 1340 تا انتهاي سال 1386 است. دوم داده ه ا ي جو ي شامل م ت غي ر هاي فشار تراز دريا (هكتوپاسكال)، مؤلفه ي باد مداري و نص فالنهاري (متر بر ثانيه) و ارتفاع ژئوپتانسيل (متر) است. به منظور بررسي اين دادهها محدوده ي بين 10 درجه طول غربي تا 120 درجه طول شرقي و از استوا تا 80 درجه ي عرض شمالي درنظر گرفته شد. در طول دور هي آماري، 1539 ر و ز گ ر م ف ر اگ ير شناسايي گرديد. بر اساس تكنيك تحليل خوشهاي روزهاي گرم در چهار گروه طبق هبندي شد. تحليل شرايط جوي اين روزها نشان داد كه توأم با تكوين روزهاي گرم استقرار ك مفشارهاي منطقهاي و ناهنجاري منفي فشار بر روي كشور محتمل است. در اين شرايط جهت گيري وزش باد از نواحي جنوب، به ويژه عربستان، عراق و افريقا در ترازهاي زيرين و حتي ميانه ي جو كه حاصل افزايش ارتفاع بر روي ايران مي باشد، ديده شده است. گرمايش سطحي و تراز بالايي موجب تكوين پايداري جو شده است. زيرا تفاوت دمايي دو تراز كم و در نتيجه تخليه ي حرارتي كاهش و ثبات شرايط دمايي مورد انتظار است.