چکيده

امروزه مشارکت به عنوان یکی از عناصر ضروری جهت دستیابی به توسعه و به خصوص توسعه روستایی شناخته شده، در همین ارتباط دولت ها برنامه های متفاوتی را جهت افزایش مشارکت روستائیان به اجرا می گذارند. مسئله اساسی آن است که در نواحی روستایی کشورمان، سطح مشارکت روستائیان در فرایند مدیریت روستایی در سطح پائین قرار دارد، این روند ناکارآمدی نظام برنامه ریزی  روستایی کشور را در سطح خرد و کلان به دنبال داشته است. سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که مهمترین موانع اقتصادی و اجتماعی عدم مشارکت روستائیان در فرایند مدیریت روستایی کدام عوامل می باشد. تحقیق حاضر در پی پاسخ گویی به این سوال تدوین شده است.. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی ( پرسشنامه و مصاحبه) روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت آمار توصیفی ( میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (آزمون توکی، کای دو، تحلیل خوشه ای و رگرسیون خطی، آزمون t تک نمونه ای) صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق، 1582خانوار 20 روستای دارای شورای اسلامی و دهیاری دهستان لیشتر می باشد که نمونه لازم جهت تکمیل پرسشنامه از این خانوارها با استفاده از فرمول کوکران 143 نمونه محاسبه شد. جهت سنجش پایایی پرسش نامه از روش آلفای کرونباخ و با تاکید بر همسانی درونی استفاده شد که ضریب آن برای پرسشنامه مردم 764/0 و برای پرسشنامه مسئولین 781/0 بدست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد، سطح مشارکت روستائیان در فرایند مدیریت روستایی در وضعیت مناسبی قرار ندارد و میان ویژگی های فردی روستائیان و سطح توسعه یافتگی روستاهای مورد مطالعه با سطح مشارکت رابطه معناداری وجود داشته، از دیدگاه مردم و مسئولین کمبود درآمد روستائیان به عنوان مهمترین مانع مشارکت روستائیان در فرایند مدیریت روستایی شناخته شد.