چکيده

امروزه گردشگري، يکي از بزرگ ترين بخش هاي اقتصادي در بسياري از کشورها به شمار مي رود. گردشگري براي ايران که وابستگي شديدي به درآمدهاي نفتي دارد، مي تواند به عنوان راهي براي رهايي از وابستگي به درآمدهاي نفتي و خروج از اقتصاد تک محصولي باشد. با توجه به تجربه موفق بسياري از کشورها در زمينه رشد صنعت گردشگري و اهميت آن در رشد و توسعه اقتصادي، اين مقاله به بررسي رابطه گردشگري بين المللي و رشد اقتصادي در ايران با استفاده از الگوي علي گرنجري طي سال هاي 1338-1383 مي پردازد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که رابطه علي بين گردشگري و رشد اقتصادي ايران، يک رابطه علي دو طرفه است و بين اين دو متغير، يک تعادل بلند مدت وجود دارد.