چکيده

سيلاب‌ها و طغيان‌هاي رود خانه اي از جمله مخاطرات طبيعي به شمار مي آيند  كه از دير باز مورد توجه ساكنين و حاشيه نشينان سواحل رود خانه اي ومسيل‌ها بوده است. اين پديده به عنوان يكي از حوادث تكرار پذير همواره مورد بررسي و مطالعه متخصصان از جمله آب شناسان و مهندسان و طراحان فضا‌ها وابنيه عمومي مانند پل‌ها وجاده‌ها و... قرار گرفته و مي گيرد. كارشناسان اين گونه سازه‌ها با تعريف فيزيكي از سيل و سيلاب سعي دارند بر اساس بنيان‌هاي هيدروليك و با اتكا به بررسي ابعاد و شيب دره‌ها و معبرهاي عبور آب نسبت به طراحي آب گذرها و پل‌ها اقدام نمايند. اين بررسي‌ها غالبا با فرض عملكرد جريان سيال آب، در محيط همراه بوده و بدون در نظر گرفتن فرايندهاي ديگر مانند فرايندهاي ناشي ازعملكرد يخ كه مي تواند عامل اصلي در ايجاد فرم دره‌ها بوده باشد صورت مي گيرد و لذا برآورد آن‌ها در مورد سيلاب‌هاي احتمالي بسيار دور از واقعيتي خواهد بود كه در طبيعت بوقوع مي پيوندد. در اين مقاله به آزمون فرمول شزي و مانينگ در برآورد سيلاب پرداخته ایم و با اتكا به برآورد‌هاي رياضي و بيلان هيدرولوژيك، بر اين نكته تأكيد داشته ایم كه بدون در نظر گرفتن فرايند‌هاي ژئومرفيك ایجاد کننده دره ها، بسياري از برآوردهاي معمول در مقدار سيلاب‌های محتمل، صحت ودقت لازم را نداشته و نمي توان با اتكا به چنين برآوردهائي دست به اجراي سازه‌هاي مهندسي، زد.