چکيده

امروزه، کاهش نابرابری در بهره‌مندی از امکانات جامعه و همچنین شناخت درجه توسعه‌یافتگی مناطق مختلف به خصوص در کشورهای در حال توسعه به منظور انجام برنامه ریزی اصولی امری ضروری می‌باشد. در این میان، برای دست‌یابی به تعادل فضایی باید طبق اصول و ضوابط صحیح علمی عمل کرد، تا تعیین سطوح توسعه‌یافتگی مناطق باعث افزایش دسترسی و رفاه ساکنان مناطق و استفاده بهینه از امکانات و خدمات گردد. هدف تحقیق حاضر تحليل سطح توسعه‌یافتگی نقاط شهری شهرستان‌های استان کردستان و شناسایی مناطق توسعه یافته و در ادامه اولویت بندی برنامه‌های توسعه می‌باشد. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی، از نظر ماهیت به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از 30 شاخص موجود در سالنامه آماری سال 1389 و در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیربنایی و کالبدی به ارزیابی سطح توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کردستان پرداخته شده است. جهت وزن دهی به شاخص‌ها از نظرات 14 نفر از اساتید برنامه ریزی شهری و روستایی استفاده شده است. رتبه بندی سطح توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کردستان با استفاده از مدل promethee و saw نشان می‌دهد، شهرستان‌های سنندج، سقز و مریوان دارای بیشترین سطح توسعه‌یافتگی و شهرستان‌های سروآباد، دیواندره و کامیاران کمترین سطح توسعه‌یافتگی را دارا بوده‌اند.