چکيده

چكيده: از ديدگاه برنامه ريزان توسعه، ابعاد متعدد سرمايه ها از قبيل سرمايه ي طبيعي، فيزيكي، انساني، مالي و اجتماعي براي توسعه ي مناطق روستايي مورد نياز است؛ ازاين رو، در چند دهه ي اخير، مفهوم سرمايه ي اجتماعي به عنوان يك مفهوم فرارشت هاي نقش مهمي در تحلي لهاي اجتماعي و اقتصادي توسعه ي روستايي به ويژه توسعه ي گردشگري مطرح شده و به نقش ساختارهاي اجتماعي محلي از قبيل روابط متقابل، شبكه ها و نهادهاي محلي، نگرش، انسجام و اعتماد تأكيد دارد. هدف از اين پژوهش بررسي نقش سرمايه ي اجتماعي در توسعه ي روستايي با تأكيد بر گردشگري مبتني بر خانههاي دوم در منطقه ي روستايي دهستان حصار وليعصر از توابع شهرستان بوئي نزهرا است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده، توصيفي- تحليلي است و جم عآوري دادهها مبتني بر استفاده از پرسش نامه و مصاحبه بوده است. روايي سؤالات از طريق پرسش نامه ي پيش آزمون بررسي شده و پايايي آن نيز با استفاده از آلفاي كرونباخ به ميزان 0.8 محاسبه شده است. براي تجزيه و تحليل دادهها از تحليل عاملي بهره گرفته شده است. جامعه ي آماري تحقيق شامل 4 روستاي داراي خانههاي دوم گردشگري است كه به علت در دسترس بودن هم هي خانواد هها از روش تما مشماري استفاده شده است. يافتهها نشان داد كه نتيجه ي حاصل از تقليل 35 متغير، بيانگر 8 عامل استخراج شده بوده كه 71.74 درصد از واريانس را تبيين ميكند كه نشان از رضايت بخش بودن تحليل عاملي و متغيرهاي مورد بررسي است. در اين بين عامل اول، يعني عامل علاقه ي فردي و مشاركت با مقدار ويژه ي 4.06 را به خود اختصاص داده است و 11.61 درصد واريانس را تفسير و توجيه ميكند كه بيشترين تأثير را در زمينه ي گسترش گردشگري خانه هاي دوم و توسع هي سرمايه ي اجتماعي روستايي در منطقه ي مورد مطالعه داشته است و كمترين عامل، مربوط به عامل تعصب است كه مقدار ويژه ي اين عامل 1.61 است كه 4.60 درصد واريانس را محاسبه و توضيح مي دهد. واژگان كليدي: توسعه ي روستايي، سرمايه ي اجتماعي، گردشگري خانه هاي دوم، شهرستان بوئين زهرا.