چکيده

فضاهای باز شهری ونواحی مسکونی معاصر با نیازهای جسمی و روانی کودکان و نوجوانان سازگاری ندارند. محدودیت وکیفیت فضاهای آموزشی و مسکونی و رواج الگوهای زندگی ماشینی، رشد وسلامت جسمیو روانی کودکانو نوجوانان را تهدید می کند. الگوی امد وشد سواره از خانه تا مدرسه، فقدان فضاهای باز مناسب، گسترش آپارتمان نشینی ، استفاده مفرط از تلوزیون و رایانه، الگوهای تغذیه ناسالم، شیوع اضافه وزن و چاقی و افسردگی از نشانگان بحران سلامت محیطی هستند. در چنین وضعیتی راهبرد های محیطی می تواند در تصحیح برخی از الگوهای ادراکی و رفتاری کودکان ونوجوانان موثر باشد. نوشتار حاضر برخی از قابلیت های برنامه ریزی و طراحی نواحی  مسکونی، سازگار با سلامت جسمیو روانی کودکان ونوجوانان را معرفی می کند. برنامه ریزی و طراحی مسیر های پیاده و دو چرخه از خانه تا مدرسه، مکان یابی و طراحی مناسب مدارس و شبکه های سواره و پیاده، تامین ایمنی و آرامش محله، بهسازی و توسعه بوستان های محلی، خیابان های محلی با طراحی مبلمان و چشم انداز های طبیعی، گسترش کاربری های مختلط و تراکم مسکونی متوسط برای افزایش تعامل اجتماعی و دسترسی به خدمات از راهکار های عملی پیشنهادی است.