چکيده

تبخير-تعرق یکي از مؤلفه‌هاي اصلي چرخه هيدرولوژیکي است که شناسایي تغييرات آن اطلاعات ارزشمندي را براي مطالعات هيدرولوژیکي، برنامه‌ریزي آبياري و مدیریت منابع آب فراهم مي‌آورد. در این تحقيق، روند تغييرات سالانه تبخير-تعرق گياه مرجع (ET0) در پانزده ایستگاه سينوپتيک در غرب و جنوب غرب ایران طي سالهاي 1345 تا 1384 با استفاده از آزمون‌هاي کندال، اسپيرمن و من-کندال رتبه‌اي مورد تجزیه و تحليل قرار گرفت. هم‌چنین، اثرات حذف خودهمبستگي بر نتایج آزمون‌هاي روند با استفاده از روش pre-whitening مورد بررسي قرار گرفت. نتایج نشان داد که روند تغييرات ET0 در 73 درصد از ایستگاه‌هاي مورد مطالعه افزایشي بوده است. روندهاي معني‌دار ET0 فقط در سه ایستگاه خرم‌آباد، شهرکرد و زنجان به ترتيب به ميزان 0.016، 0.006 و 0.006 ميليمتر در روز در هر سال مشاهده گردید. روندهاي معني‌دار ET0 عموماً از دهه پنجاه آغاز شده که مي‌تواند به روند صعودي معني‌دار سرعت باد مرتبط باشد. همچنين نتایج این تحقيق حاکي از آن است که آزمون کندال حساسيت بيشتري نسبت به آزمون اسپيرمن به خودهمبستگي در داده‌هاي ET0 دارد.