چکيده

در مناطق خشك و نيمه‌خشك بهره‌گيري از روش‌هاي مختلف ذخيره رطوبت در خاك در قالب روشهاي مختلف راهكاري براي استقرار و توسعه گياهان مي‌باشد. ذخيره آب باران يكي از بهترين روش‌هاي افزايش نفوذپذيري و ذخيره رطوبتي در خاكهاي شيب‌دار با سرعت نفوذ پايين است كه باعث بهبود عمليات شخم و توزيع مناسب رطوبت در مقياس مزرعه‌اي مي‌گردد. به منظور بررسي اثر رطوبت اوليه خاك بر عمق نفوذ آب باران آزمايش‌هاي مزرعه‌اي در دو نوع خاك با بافت لومي و لوم شني با چهار سطح رطوبتي در سه تكرار در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد. واحدهاي آزمايشي عبارت از كرتهايي به ابعاد 80 ×60 سانتي‌متر مربع بودند. قبل از اعمال باران شبيه‌سازي شده (با شدت 55 ميليمتر در ساعت به مدت 30 دقيقه) كرتها به روش ثقلي با آب اشباع شدند و رطوبت جرمي آنها پس از 1، 4، 7 و 10 روز تعيين شد. سپس رواناب سطحي در خروجي كرتها اندازه‌گيري شد و به دنبال آن عمق آب باران نفوذ يافته تعيين گشت. نتايج نشان داد كه بافت خاك اثري معني‌دار بر عمق نفوذ آب باران (p<0.01) داشت. عمق نفوذ آب باران به طور معني‌داري تحت تاثير رطوبت اوليه در هر دو خاك لومي (p<0.01) و لوم شني (p<0.01) قرار گرفت. در هر دو خاك با افزايش رطوبت اوليه عمق نفوذ آب به خاك كاهش چشمگيري يافت.