چکيده

تغییرات آب و هوا یا اقلیم از پیچیده‌ترین مشکلاتی است که بشر در زمان حاضر یا آینده با آن مواجه خواهد بود. مقادیر تبخیر-تعرق که پایه و اساس طراحی ظرفیت سیستم‏های آبیاری، برنامه‏ریزی آبیاری و مطالعات هیدرولوژیكی می‌باشد، به دلیل تغییرات آب و هوایی دچار تغییر شده است. در این تحقیق، روند تغییرات ماهانه و سالانه تبخیر-تعرق گیاه مرجع (ET0) با چهار روش فائو-پنمن-مانتیث ، ایرماک، پرستلی-تیلور و هارگریوز-سامانی در ایستگاه سینوپتیک ارومیه طی سال‌های 1974 تا 2009 با استفاده از آزمون‌های من-کندال، تخمین‌گر شیب ثیل-سن و من-کندال رتبه‌ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در 5 ماه زمستان و اول بهار (ژانویه، فوریه، مارس، آوریل و می) روند تغییرات ET0 در هر چهار روش مورد مطالعه افزایشی بود. در مقیاس سالانه بیشترین شیب افزایشی در مقادیر روش فائو-پنمن-مانتیث (08/4 میلیمتر بر سال) بود. همچنین نتایج آزمون من-کندال رتبه‌ای حاکی از آن بود سال شروع جهش در روش پرستلی-تیلور زودتر از سایر روش‌ها اتفاق افتاده است